3 May 2010

Davut

Doğum dokuz ay, ya ölüm!
Faşeyleyemem…
Son perde siyah beyaz olmalı
Kıymeti yok işte, kıymeti yok
Lanetler yağarken ardımdan
Kaç kırmızıda geçtiğimin,
Dilimde acı bir ıslıkla.

Ekyerlerim düştü bir bir
Saçma yemiş serçe hüznü
Avuçlarım, duasız çırpınışlarda melül
Hadi ordan Deus ex Machina
Topla paradigmanı
Komik olma artık
Yenidir günbatımı lenslerim
Evet bu O, bu Olriç!

Mektup Medusa’dan
Sarnıca davetliyim bu gece
Ki şehrevası kör karanlık
Elimle yokladım, boynu bükük
Hediyesi kâkülünden…
Dünya gözüyle bir baksan bana!
Olriç nerdesin? Tutuştur çırayı,
Cezamı burda çekmeliyim.

Hiç yorum yok: