Heybemin dibinde birkaç mum, ezik büzük
Hoyratça harcanmış, hayata dair birkaç sözcük.
Yüreğimin dehlizlerinde kaybetmişken yön duygumu
Aldırmadım sahipsiz görünen tekmelere
Sağlam çıkarımlar üstüne yığdım ümitlerimi
Aldırmadım kaçamak kalleş küfürlere.
Nasılsa biri derdest eder sigaya çekerdi beni
Gürken ışığı, nefesim bedeninden geçti
Isıtıp büktü belini.
Kâfi gelir umuduyla sarıldım sözcüklere
Mumun şeffaf sıvısı sarıp sarmaladı
Ve soğudu...
Karanlıktı.
Aklığını görmedi gözler
Madde sardı ruh'u
Mum'a kurban gitti sözcükler.
Ve bilmezdim,
Sözcüklerin bu kadar kifayetsiz olduğunu.
271003/Ankara
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder