Mavi demeyeceğim

Deniz şimdi İstanbul’dadır,
İstanbul farkında mıdır?
Hep deniz tutacak değil ya adamı
Deniz kıvranırken dalgakıran sancılarla
Yedi tepesiyle İstanbul, tutmuştur denizi

Gece, tüketmeli bu yolu
Taşlar arasından sızan gençlik hayalleri
Yürüdükçe dirilen ölüm uykuları
ve değişmeyen tren sesleri,
Sincan İstasyonundan Haydarpaşa'ya.

Şafakta martı çığlıklarından almalı
Denizin biriktirdiği sanrıları.
Koltuk daracık, yol uzun bedenim ney
Kulağımda ney sesi dokuz boğum.

Tek dal mor bi çiçek, adını bilmiyorum
Anadolu kavağı, Caferbaba sokağında
Yeşil çitten uzatmış başını, şiirli vapura
Deniz diyorum adına, yeşil bakışlı deniz
Ürkerek bakıp geçeceğim, bırakma diyor...

Köpekler gölgeleniyor kulübelerde
Kime, neden telefon edesin ki
Nasılsa cennete benzeteceksin hep
Elinde adını bilmediğin mor bi çiçek
Ufacık bir sokak, ya gören olursa...