misket oynardık
ilik,
bizimdi sokaklar
sahipsiz arsalar bizim
mütemadiyen ütülürdüm hep
bitişik kaşlarımla koşardım anneme
o alırdı iliklerimi
misketlerimi gerisin geri
isteksiz dönerdik ay çıkanda
bir cebimizden ilik
diğerinden misket akar
ve gözlerimizden uyku
boy attım uykularda
ceplerim cephane dolu
kimse savaşmadı benimle
saçlarıma kır düşeli
bir çocuk daha itildi oyundan.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder